05-12-2015 Aanvang 11:30
Spelers: Schouten, R van Altena, D Boes (speler-coach), M Boes, Della Guardia (aanvoerder), Moenis, Roos, Stoker, Teerhuis, Visser, Zwiers, Groot.
Het was de bedoeling dat op deze winderige zaterdagmorgen,
De spelers van het derde elftal voor een klinkende overwinning zouden zorgen.
Want de nederlaag tegen EVC stond iedereen nog heel erg tegen,
Dus was het nu weer eens tijd om met de tegenstander de mat aan te vegen.
Maar al was het sinterklaasochtend, een cadeautje zat er niet in,
Want Wherevogels had natuurlijk in een zege wel zin.
Vanaf de eerste minuut was de thuisploeg gevaarlijk in de aanval,
Gelukkig had de meegereisde keeper van het eerste elke bal.
Zelfverzekerd op het dwaze af kapte Schouten meermaals de tegenstander uit,
Dat soort kapriolen hoeft hij bij zijn eigen elftal niet te proberen, onze kornuit.
Is dat soms de reden dat hij nu vaak aan Willems zijn plek in het eerste af moet staan?
Of is Schouten misschien overspannen door zijn andere voetbal-baan?
Hij is namelijk ook hoofdredacteur van het clubblad, daarom zal Piet nu maar iemand anders op de korrel nemen,
Wat dacht u van Moenis, die jongen van 2 meter 10 met die houterige benen.
Want al kreeg Marken in de eerste helft slechts twee keer de kans om op doel uit te halen,
Eén daarvan lag meteen in het netje; Moenis zag na een stiffie de bal net op tijd achter de keeper dalen.
Aan onze kant van het veld kreeg Wherevogels veel meer kansen om het doel te raken,
Toch wisten ze er 45 minuten lang geen één te maken.
De lat redde eenmaal, maar vooral Schouten was door zijn reddingen de gevierde man,
Het bewijs dat hij dit niveau in ieder geval nog wel aankan (sorry ).
De rust in met 0-1, het was wat geflatteerd zagen we zelf ook natuurlijk wel,
Al ontbrak de kwaliteit bij de tegenstander ook, volgens ons eigen voetbalorakel.
Want volgens coach D Boes begrijpen de andere teams uit onze competitie het spelletje niet,
Dan snapt Piet er niets van dat je juist bij Boes over het algemeen de meeste fouten ziet.
Stoker en Boes zijn onze veteranen uit de hogere voetbalsferen,
En denken dat ze de rest van het team wel even de les kunnen leren.
“Nu graag naar een witte spelen” hoor je Stoker vaak meewarig mompelen,
Om vervolgens zelf vijf minuten later als een dronken zeeman over het veld te strompelen.
Het eerste balcontact van Stoker was een goedbedoelde dieptepass,
Die over de zijlijn belandde en verdween in het dichte struikgewas.
Stoker was niet de enige die even de weg kwijt leek te zijn,
Want de charges van M Boes deden aan de ogen ook aanzienlijk pijn.
Gelukkig legt M Boes altijd naderhand even uit wat de bedoeling van zijn acties is geweest,
In zijn eigen hoofd is elke wedstrijd voor hem een doelpuntenfeest.
Nog iemand die vandaag met de ziel onder de arm aan het lopen was,
Was R van Altena, ook zo eentje die vroeger speelde in de eerste voetbalklas.
Als Ro moe is gaat hij na elke actie het liefst even lekker pitten,
Aangezien dit niet kan gaat hij vaak even “geblesseerd” op de bank zitten.
Van Altena moet misschien wat meer slapen, want hij ziet er vaak wat moe uit,
Komt vast door z’n kind, God behoede hem, want hij krijgt binnenkort nog zo’n spruit.
Enfin, de enige libero die wel de daad bij het woord wist te voegen,
Was D Boes, die ondanks net hersteld te zijn van een blessure het meest liep te zwoegen.
Hij scoorde tweemaal fraai, de eerste toen hij de bal uit een kluts in ene op de voet nam,
De tweede nog mooier, die vanaf de achterlijn met een boog, via lat en paal tegen de touwen kwam.
Wherevogels was ondertussen door blessureleed en een gebrek aan wissels vleugellam geslagen,
Dit kon Marken natuurlijk alleen maar behagen.
Zelfs M Boes wist van de wanorde bij de tegenstander te profiteren,
En kon zich met een mooi schot in de rechterhoek toch nog als doelpuntenmaker profileren.
Met drie punten in de zak deed het derde vandaag goede zaken,
En wist op deze manier de nederlaag van voorgaande week een beetje goed te maken.
Voor dit jaar houdt Reporter-Piet het nu weer voor gezien,
Volgend jaar weer een verslag van deze zwarte voetbalvriend misschien.
Uw Reporter-Piet